BAB 14
Aku makan satay celup dengan penuh kenikmatan. Ye la, dari
pagi aku tak makan. Memang aku langsung tak de selera nak makan. Tekak pun rasa
pahit je. Tapi bila encik hakim ada kat sebelah, terus sakit hilang macam tu
je. Perghh, hebat betul penangan encik hakim ni.
Encik hakim pulak terkebil-kebil tengok aku makan. Mana tak
nya, habis semua satay celup dia aku balun. Ada la jugak 10 cucuk. masa dia nak
belikan untuk aku tadi, aku dengan ego nya taknak. Ye lah kan, nak tunjuk
protes. Tapi bila tengok dia makan, tergugat nafsu aku. Dengan muka tak malu
nya, aku ambik je satay dia tanpa meminta pun dari dia. Sudahnya, satu cucuk setengah je yang dia makan. Yang lain, aku jugak yang
tibai. Balance lagi setengah cucuk dekat tangan dia pun, aku tibai. Memang tak
senonoh kan? Terus encik hakim cancel nak buat bini agaknya.
“ lapar betul awak.”
“ satu hari saya tak makan hari ni tau.”
“ kenapa tak makan?”
“saja?”
“ kenapa tak makan?” dia tanya lagi dengan nada yang serius.
“ siang tadi rasa macam nak demam. Tak de selera.”
“ sekarang ok tak lagi ni?” serta merta nada suara dia
berubah menjadi lembut semula. Tapak tangannya dilekapkan ke dahi ku. “panas
lagi dahi ni. dah pergi klinik ke belum? Kalau belum, jom kita pergi sekarang.”
Belum sempat dia nak angkat punggung, aku memintas, “ dah
pergi dah klinik pagi tadi. Ubat pun dah makan.” Aku bohong sunat. Bukannya aku
takut nak pergi klinik. Tapi, demam aku ni tak de la teruk mana pun. Baru rasa
nak demam je. Belum demam betul-betul pun. Tengok muka dia pun, aku dah tak
rasa nak demam.
“ betul ni?”
“betul.”
“ jom la masuk dalam kereta balik. Tak elok awak kena angin
laut macam ni. karang sakit pulak.” Encik hakim bingkas bangun dan menghulurkan
tangannya pada ku. Nak sambut ke tak nak eh?
Akhirnya aku bangun sendiri tanpa menyambut huluran tangan
dia. Masa tengah meniti batu-batu untuk ke kereta, aku hampir tergelincir. Nasib
baik la encik hakim cepat menahan aku dari jatuh dengan tangan dia yang sasa
tu. Kalau tak, memang jadi nangka busuk la aku jawabnya.
“ saya bukan nak ambik kesempatan. Tapi saya risau awak
jatuh.” Kata dia sambil berjalan meniti batu dan menggenggam tanganku erat. Aku
terima je apa yang dia cakap.
Masa dah nak sampai kat kereta, sempat lagi aku merengek kat
encik hakim.
“ encik, saya nak satay tu lagi. Lapar. Boleh la eh, please.”
Tiba-tiba aku rasa yang aku ni la manusia paling gedik kat dunia. Boleh menang
award perempuan paling gedik ni.
“ okay, tapi awak masuk dalam kereta dulu. Tunggu kat dalam.
Tak elok kena angin laut ni lama-lama. Kang demam balik pulak.” Caring nya dia.
Terharu gila aku. Dia ni betul-betul buat aku perasan la.
*******************************
“ karang jangan tak makan tau bubur tu.”
“ye encik, saya mesti makan punya.” Dah empat belas kali
encik hakim pesan kat aku suruh makan bubur ayam mcd yang dia beli. On the way
nak hantar aku balik hostel, sempat pulak dia drive thru sebab dia tahu yang
aku suka mcd. Tapi, oleh sebab aku demam, dia belikan la bubur ayam. Sweet kan
encik hakim ni. sangat sweet.
“okeylah encik. Saya naik dulu lah eh.”
“ lisa, kejap.” Belum sempat aku nak buka pintu, dia
bersuara.
“ ada apa?”
“ lepas ni, tak payah panggil saya encik la.”
“hah? Kenapa pulak?”
“saja.”
“ mana boleh.”
“ kenapa tak boleh pulak?”
“encik kan lecturer saya, kena la panggil encik.”
“ tapi saya taknak jadi lecturer awak.” Dia bersuara
perlahan.
“ kenapa? Encik tak suka kelas saya eh? Kelas saya naughty
sangat ke?”
“ bukan macam tu.”
“ dah tu, macam mana?”
“ tak kisah la macam mana pun. Tapi lepas ni, kalau kita
berdua je, awak tak payah panggil saya encik lagi.”
“ dah tu nak panggil apa?”
“ apa-apa je la. Tapi bukan encik.”
“pakcik? Encik kan dah tua. Hee”
“ jangan la pakcik. Panggil la apa-apa yang sedap didengar.”
“ mana boleh encik. Encik kan lecturer saya. Mestila saya
kena panggil encik.”
“ tapi saya taknak jadi lecturer awak je. Saya nak lebih
dari tu.” Terdiam terus aku mendengar kata-kata dia. Dia ni memang betul-betul
bermain dengan hati dan perasaan aku betul la.
“ tak pe lah encik. Next time la kita borak pasal ni. dah
lewat dah ni. saya naik dulu.”
“ okey, take care. Thanks for today. I had a great time with
you and i’m looking forward to see you again.”
“ thanks for the treat.” Aku goyang-goyangkan plastik mcd
sambil tersenyum. Aku melambai-lambaikan tangan sambil menyaksikan keretanya
berlalu pergi.
***************************
“ amboi kau, kata tak kenal la, bukan pakwe kau la, tapi
berjam-jam jugak kau keluar kan. Siap bawak balik mcd lagi tu.” Bila aku masuk
je dalam rumah, itu lah ayat yang mula-mula aku dengar dari mulut nurul.
“ tu kawan aku la.” Nasib baik la nurul ni lain fakulti
dengan aku. So, dia tak kenal encik hakim. Kalau tak, masak aku kena dengan dia
ni.
“ kawan kau dah berpunya ke belum weh? Kenalkan dengan aku.”
Nurul mula nak menggatal.
“ hoi makcik. Kawan aku pun kau nak sapu eh.”
“ handsome sangat la lisa. Hee.”
“ mia dah balik ke belum?”
“ entah. Rasanya macam belum je.” Lama betul minah ni
dating. Siapa la pakwe baru dia ni. berahsia betul.
“ emm, tak pe la nurul. Aku masuk bilik dulu la.”
thanks for reading! :D
15???? :D
ReplyDeleteon the way. hee. tunggu eh. :D
ReplyDelete