Tuesday, 11 October 2011

betul ke cinta? 13

BAB 13

“ hoi, kau buat apa tu? skodeng siapa?” mak ai, terkejut betul aku bila disergah mia.
“ eh, xde..xde ada buat apa la.” jawab ku teragak-agak.
“ kau datang sini buat apa?” aku cuba mengalihkan topik.
“ cari kau la. cakap nak jumpa prof. Adnan kejap je. ni punya la lama. berjanggut dah aku tunggu kau kat sana.” Mia terjenguk-jenguk untuk memastikan apa yang aku skodeng tadi.
Aku pulak cepat-cepat tarik mia ke tempat lain. Takut kantoi yang aku skodeng encik hakim tadi. Masa nak pergi bilik prof. adnan tadi, aku ternampak encik hakim berborak dengan siapa entah. Aku pun apa lagi, menyorok la belakang dinding semata-mata nak skodeng dia. nasib baik tak kantoi dengan mia.
“kau dah jumpa Prof. adnan ke?”
“ dia tak de pun kat bilik dia.” Aku terpaksa tipu sunat. Padahal, bilik Prof. adnan pun aku tak sampai lagi.
***************************
“ kira on la ni eh.” Soal shafiq.
“ mesti la on.” Kami jawab beramai-ramai. Macam budak tadika dah gayanya.
“ wan, kau ada bbq grill tu kan? Nanti bawak la. boleh kita bbq sekali.” aku suruh wan.
“ ada kat rumah. Tak pe, nanti aku balik ambik.” Ceh, mentang-mentang la rumah dia dekat batu berendam, sekangkang kera je dari sini.
“ tak sabar gila aku wei!” mia tiba-tiba melompat kegembiraan. Kena sawan apa la pulak minah ni. tapi aku pun dah tak sabar gila nak pergi PD weekend ni. kalau boleh, celik mata je esok, dah terus weekend.
**************************
“ betul kau tak nak kirim apa-apa ni?tak pe ke kau tinggal sorang ni?”
“ betul la. dah tiga kali kau tanya tau tak?macam la kau tak pernah tinggal aku sorang selama ni.”
“ ye la, kau tu kan tak sihat. Dah tu, dari siang tadi tak makan apa-apa pun. Nanti mati kebulur pulak.”
“ mulut kau kan, macam nak kena cili je. ” aku terus baling bantal kat Mia.
Kenapa entah hari ni aku rasa tak sedap badan. Selera makan pun tak de. Nak kata ada masalah, memang tak de. Hukhuk. Tapi yang aku tau, memang aku rasa lonely sangat. Boyfriend pun tak de. Jealous pulak tengok Mia. Asyik-asyik keluar je. dah tu, bila balik bawak hadiah. kenapa aku tak de? Benci!
“ Lisa!” tersentak aku bila nurul, housemate aku tiba-tiba muncul kat depan pintu bilik.
“ uish kau ni, kalau aku ada sakit jantung, dah lama pergi dah ni. Kau nak apa?” jarang sangat la nurul ni nak dating bilik aku. Boleh kira la berapa kali je dia melepak kat bilik aku. Selalunya, dia terperuk je dalam bilik.
“ pandai kau eh lisa. Ada boyfriend tapi tak bagi tau kat aku pun.” Nurul dah sengih-sengih dan datang kat aku.
“ hah?kau merepek apa ni?”
“ eleh, buat-buat tak faham pulak.”
“ memang aku tak faham pun. Kau cakap apa ni? sepanjang 21 tahun aku hidup, tak pernah lagi la aku berboybriend.”
“ dah tu, kalau bukan boyfriend, lelaki kat bawah tu siapa?” nurul kerutkan dahi. Macam masalah besar je lagaknya.
“lelaki mana pulak ni?” sungguh aku bingung.
“ tu dekat bawah tu. masa aku lalu kat bawah tadi, ada sorang lelaki ni tanya aku kenal kau ke tak. Memang aku kenal sangat la kan. And then, dia suruh aku panggil kau.”
“ kau biar betul?” aku still blur. Lelaki mana pulak dah ni. mau nye perompak ke, progol ke, mati aku.
“ betul la. kau ingat aku buat cerita ke?”
“ handsome tak?” aku tanya nurul.
“ handsome sangat! Pergi la jumpa dia kat bawah. Mana tau, secret admire kau ke.”
Aku menggaru-garu kepala yang tak gatal. Nak pergi ke tak eh? Kalau pergi, takut pulak benda tak elok jadi. Tapi kalau tak pergi, rugi tu. nurul cakap lelaki tu handsome.
“ yang kau dok tergaru-garu apa lagi lisa? Pergi la cepat.”
Aku pun bersiap ala kadar dan terus turun bawah. Aku terpacak macam tunggul kat depan pagar asrama. Aku pun tak tau nak jumpa siapa. Siapa lelaki yang cari aku pun, aku tak tau. Baru aku berkira-kira nak cabut naik atas balik, sebuah Honda crv hitam berhenti betul-betul depan aku. Gulp! Encik hakim! Encik hakim ke lelaki yang cari aku tadi? Kalau betul, memang boleh buat aku tak tidur malam ni.
“ naik la.” Tersembul kepala encik hakim dari cermin tingkap. Senyuman dia, fuhh! Tak tau nak describe macam mana. Macho gila.
Aku pun apa lagi, terus masuk dalam kereta dia. Tak de masa nak malu-malu.
“ encik cari saya ke?” dia senyum je bila aku tanya macam tu. Dah tu, dia terus drive kereta dia.
“ eh, kita nak pergi mana ni?” aku dah panic. Buatnya dia jual aku kat bapak ayam, tak pasal je. Mana la tau kan, kot-kot la dia ni banyak hutang dengan along. Dah tu, tak de duit nak bayar hutang, dijualnya aku kat along tu.
“ fikir bukan-bukan pasal saya la tu.” Dikerlingnya aku. Mana tak nya, muka aku ni memang tunjuk sangat yang aku tengah risau.
“ ye la, mana la tau encik nak jual saya ke. Saya ni, dah la IC pun tak bawak ni. Karang orang ingat PATI pulak.” Dia tergelak halus.
“ ada pulak fikir macam tu. Takkan la saya nak jual awak pulak.”
“ dah tu, encik nak bawak saya pergi mana ni?”
“ saja, pusing-pusing.” Dia senyum lagi. Dia ni memang murah dengan senyuman betul la.
“ tak nampak awak pun kat kampus siang tadi.” Aku senyap je. Tak bagi apa-apa reaction.
“ Lisa, kenapa saya tak nampak awak pun kat kampus tadi?”
“ saja, ponteng.” Slumber je aku cakap macam ni kan kat lecturer.
“ ingatkan awak sakit ke apa.” Dia kerling aku. Memang aku tak sihat pun tadi. Tapi tadi la kan. Sekarang dah jumpa encik hakim, aku dah sihat wala’fiat dah. Kalau nak suruh aku merentas desa pun boleh ni.
“ kenapa encik cari saya ni? Ada hal apa?”
“ saja. Tiba-tiba rasa nak tengok muka awak pulak.” Jawapan dia ni memang betul-betul buat aku tak keruan la.
“ encik rindu saya eh?” aku bergurau untuk menghilangkan rasa nervous dalam hati aku ni.
“ rindu.” Dia jawab pendek. Hampeh betul. Bukannnya hilangkan nervous. Bertambah nervous ada la. Sampai sejuk habis tangan aku. Bukannya sejuk sebab kena  aircond. Tapi sejuk sebab nervous.
Aku sesekali mengerling ke arah encik hakim yang tenang memandu.
“ saya handsome eh?”
“ ha?”
“ saya handsome ke?”
“ apa punya soalan la encik ni.”
“ dari tadi awak asyik curi-curi pandang muka saya. Handsome sangat eh? Nah, pandangla puas-puas.” Dia mengalihkan mukanya kepada ku.
“ encik, pandang depan la. Kan tengah drive. Accident karang. Saya dah la belum kahwin lagi ni. Kalau ye pun nak mati, biar la saya kahwin dulu.” Aku dengan pantasnya menampar kuat tangan encik hakim. Mana taknya, terkejut aku bila dia pusing muka macam tu. Buatnya terlanggar kereta orang kat depan tu, nahas je.
“ dah bagi awak tengok, tak nak tengok pulak.” Dia sengih tayang gigi.
Tak lama kemudian, encik hakim memberhentikan keretanya dekat pantai berdekatan dengan tapak eye on malaysia. Apa nama pantai ni, aku pun tak tahu. Aku ni, walaupun dah dua tahun duduk kat melaka, tapi memang aku tak pernah nak ambik tahu nama-nama tempat ni. Buang masa je aku nak hafal. Formula add math pun aku tak hafal, inikan pulak nama tempat. Bukan masuk exam pun.
Ramai betul orang melepak dekat pantai ni. Tambah-tambah lagi budak-budak muda yang suka menghabiskan masa melepak. Macam aku ni orang tua la pulak.
“ jom, turun.”
“ ha, turun?”
“ ye la.”
“ taknak la.”
“ la, kenapa?”
Aku tengok pakaian yang aku pakai. Seluar track, t-shirt lengan panjang, tudung express, selipar jepun. Selekeh gila. Aku ni jenis yang agak menjaga penampilan. Aku tak suka selekeh-selekeh dekat public.
“ awak dah cukup cantik lisa. You don’t have to worry about that.” Encik hakim ni macam dapat baca je fikiran aku.
“ tapi saya tak biasa la encik.” Betul, aku memang tak biasa selekeh macam ni. macam mana la tadi aku boleh pakai macam ni je. Huu.
“ tak pakai cantik-cantik, doesn’t mean that you are not beautiful.”
“ dah-dah, jom.” Dia turun dari kereta dan buka kan pintu untuk aku. Tapi aku tetap berdegil taknak keluar. Tapi bila dia dah pegang lengan aku, aku pun terpaksa la keluar. Malu sebab ramai orang tengok. Huhu, benci!

thanks for reading! :D

No comments:

Post a Comment